Figa i kawior, czyli potpourri

Jeśli wierzyć recepturze moich perfum (Womanity Thierry Mugler), na kobiecość składają się następujące nuty zapachowe:
- głowy: cytrusy, nuty zielone,
- serca: figa, kawior,
- bazowa: kremowe drewno figowca.

Womanity to odzwierciedlenie każdej kobiety. Jest delikatny i porywczy, zniewalający i niezdecydowany, umiarkowany i przesadny.

Woń jest jednocześnie słodka i słona, co wydaje się kontrastem nie do pogodzenia. A jednak. Od kilku miesięcy codziennie przeglądam się w tym zapachu. Jest nam ze sobą dobrze.

Uroczysty nastrój dzisiejszego święta, za którym zresztą nie przepadam, bo wyczuwam w nim sztuczny przymus, zakłóciły statystyki, z których jednoznacznie wynika, że kobiety nie są wystarczająco reprezentowane w świecie literackim.

Ciekawa jestem, jak sytuacja przedstawia się w Polsce. Szczerze mówiąc nigdy nie słyszałam o tym, żeby na przykład któreś wydawnictwo odmówiło publikacji książki dlatego, że została napisana przez kobietę. Wręcz przeciwnie, odnoszę wrażenie, że księgarnie zalewają produkcje pań.

Wróćmy do zestawień. Być może kobiety po prostu piszą mniej książek? Może jednym z powodów jest to, że sztuka nie znosi kompromisów, a życie rodzinne, pranie, sprzątanie, gotowanie wymaga  ich od pań z całą stanowczością? 

Ta nieobecność jest często pozorna. Czytam w tej chwili wspomnienia syna Josepha Conrada, Johna. Ich cichą bohaterką jest Jessie, żona autora "Jądra ciemności", która walcząc z cierpieniem fizycznym, prowadząc dom, wychowując dzieci, jednocześnie całymi godzinami z pasją przepisywała na maszynie rękopisy męża, dokonując korekty językowej. Szkoda, że mało kto pamieta o jej milczącej obecności.

Na koniec mam dobrą wiadomość. Właśnie zaczyna się projekt Women Doing Literary Things. To blog, na którym co tydzień rożne panie opowiadać będą o swoim zaangażowaniu w świat literatury. Kobiety, na traktory utkane ze słów! 

I akcent historyczny. Dla uczczenia setnej rocznicy Międzynarodowego Dnia Kobiet, Google Books przypominają sylwetki pięciu mniej znanych pań, dla których literatura też była wszystkim.

Laurka nie może obejść się bez obrazka. Jestem świadoma, że poniższe dzieło jest zdecydowanie niepoprawne politycznie, ale ja je uwielbiam. Podobnie zresztą jak cudowny wiersz Keatsa, który go zainspirował.

John Waterhouse, La Belle Dame Sans Merci