Powrót z Muminlandu, czyli fińskie impresje

Niniejszym informuję, że moja fascynacja Skandynawią, wyrosła na żyznym gruncie zamiłowania do literatury tego kręgu kulturowego, przestała mieć charakter platoniczny. Oto garść wrażeń z pięciodniowego pobytu w Finlandii.

Zajęcia odbywały się głównie w goszczącej nas szkole, tak więc nie było czasu na większe zwiedzanie. Nie sprzyjała nam też pogoda, co widać na moich zdjęciach poniżej. Mieszkaliśmy w Helsinkach. Odbyliśmy wycieczkę autokarową po stolicy, a również złożyliśmy wizytę w fabryce Fazera; co ciekawe, czyta się [facera], nie z angielska :) Tam odbyło się niekontrolowane czekoladowe obżarstwo.

Język fiński jest fascynujący! Słusznie uznawany za bardzo trudny, zarówno pod względem wymowy (szesnaście dyftongów!), jak i gramatyki (piętnaście przypadków!). Brzmi bardzo melodyjnie, chyba ze względu na liczne i zróżnicowane samogłoski, i intrygująco. Kojarzy się z węgierskim (ta sama ugrofińska podrodzina). Kompletnie nie znając na przykład francuskiego, patrząc na tekst w tym języku, mamy jednak pewne punkty zaczepienia. Drogą analogii można coś wydedukować. W przypadku języka fińskiego to niewykonalne zadanie, otaczają nas słowa i dźwięki nie kojarzące się z niczym. Dla mnie to było fascynujące doświadczenie. Na szczęście Finowie znają angielski, więc nie było problemów komunikacyjnych. Podobno poza Helsinkami nie jest to aż tak oczywiste.

Finowie bardzo dbają o swój język, niewiele angielskich napisów zobaczymy na przykład na ulicach. Nawet w przypadku nowinek technologicznych starają się tworzyć neologizmy, a nie korzystać z angielskich gotowców. Przykładowo: twardy dysk to kovalevy, telefon - puhelin, płyta DVD lub CD - levy, itp. W sumie podoba mi się ta tendencja, choć brak "miedzynarodowych" słów niekiedy doskwiera, na przykład kupując produkty spożywcze w supermarkecie kierować się musimy intuicją, wszystkie informacje na opakowaniach są po fińsku i szwedzku (drugi język oficjalny).

Przewodniczka mówiła nam, że Finowie uwielbiają czytać i są z tego dumni. Połowa mieszkańców Suomi ma karty biblioteczne, a wypożyczanie jest całkowicie za darmo. tak jak u nas Zdziwiło mnie to, że natknęłam się tylko na jedną księgarnię, i to tematyczną (architektura). Zauważyłam natomiast kilka antykwariatów. Najprawdopodobniej książki są drogie. W jakimś kiosku widziałam listę bestsellerów. Ze znajomych nazwisk zapamiętałam Larssona i Marklund.

Muminki totalnie zdominowały Helsinki :) Są wszędzie. Można je kupić na napojach, słodyczach, naczyniach, sztućcach, przyborach szkolnych, breloczkach, pocztówkach, etc. Nawet w mijanym kościele luterańskim widziałam w oknie charakterystyczny, obły, pluszowy kształt :) Licencję na sprzedaż wizerunków tych uroczych trolli ma firmowy Moomin Shop. Osoby zbzikowane na punkcie Muminków uprzedzam, że mogą tam dostać ataku histerii! Jedynie obecność moich uczniów powstrzymywała mnie od radosnych spazmów :) Zaznaczam, że odwiedziłam wariant okrojony sklepiku, na lotnisku Vantaa. Nie muszę dodawać, iż moje skromne zakupy zostały zapakowane w reklamówkę z Muminkiem, a identyczny portrecik widnieje też na paragonie. Na szczęście wszędzie dominują Muminki klasyczne w ascetycznej wersji czarno-białej, a nie landrynkowate potworki z japońskiej kreskówki.

Byłam bardzo rozczarowana, że pięknie wydana, obszerna biografia Tove Jansson, którą znalazłam w Moomin Shopie, była dostępna tylko po fińsku i szwedzku. Na pytanie, czy jest już tłumaczenie na język angielski, pani za ladą powiadomiła mnie, że niestety nie, ale pyta o nie wiele osób, tak więc istnieje szansa na rychły przekład. U nas jest tyle pozycji poświęconych Astrid Lindgren, sądzę więc, że polska wersja tej książki też cieszyłaby się dużym zainteresowaniem.

Wyprawę do Helsinek bardzo polecam, zwłaszcza w okresie wiosenno-letnim. Nas, niestety, ominęły morskie widoki - zamiast wody gruba tafla lodu. Skandynawia intryguje mnie coraz bardziej. Naocznie przekonałam się, że to dobrze ulokowane uczucie :) Gdybyśmy nie mieli już zaplanowanej letniej eskapady na południe Włoch, na pewno w czasie wakacji eksplorowalibyśmy z mężem te rejony. Może w 2011 roku? Zobaczymy. Bardzo zainteresowała mnie na przykład Laponia.

W czasie podróży ocieraliśmy się o VIPy. Przed odlotem do Helsinek byliśmy świadkami triumfalnego powrotu z Kanady Justyny Kowalczyk. Do Polski natomiast lecieliśmy samolotem wraz z Florence and the Machine :)

Näkemiin!

P.S.
Bardzo wszystkim dziękuję za miłe słowa. Nadrabianie blogowych zaległości zajmie mi kilka dni, tak więc z góry przepraszam za opóźnienia.

Część naszej międzynarodowej grupy i pomnik Sibeliusa.

Żółty budynek po prawej stronie to Fińska Biblioteka Narodowa.

Katedra i pomnik cara Aleksandra II.